کد مطلب:27857
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:22
تاريخچه فرقه صفريه كه يكي از فرقههاي خوارج است چيست؟
نويسندگان در مورد بنيانگذار اين فرقه هم كلام نيستند. مبرّد آنان را اين گونه معرفي ميكند: آنها پيروان ابن صفارند و به خاطر زردي روي آنها، آنان را صفريه ناميدهاند.
در همان حال، اشعري و شهرستاني، آنان را به زياد بن اصفر نسبت ميدهند (اشعري: مقالات الاسلاميين 101 و شهرستاني: الملل والنحل 1/137). واما مقريزي ميگويد: آنان پيروان زياد بن اصفرند و اضافه ميكند كه چه بسا گفتهاند: آنان پيروان نعمان بن صفرند و نيز گفتهشده: آنان به عبدالله بن صفار منسوبند. همچنين آنان را زياديه هم گفتهاند... به آنها نكّار نيز
گفته اند چون آنان نيمي از سهم علي و يك سوم از سهم عثمان و يك ششم از سهم عايشه را كم گذاشتند (مقريزي: الخطط2/354).
به هر تقدير، اينان مانند اباضيه نزديكترين فرقه به مسلمانانند:
1ـ در آزار كودكان با ازارقه مخالفند. چون كشتن آنها را جايز نميدانند و به كافر و مخلد بودن آنها در آتش حكم نميدهند.
2ـ قاعدين را تكفير نميكنندـ منظور، قاعدين خوارجندـ.
3ـ رجم را نفي نميكنند.
4ـ تقيه در قول را جايز ميدانند و تقيه در عمل را جايز نميدانند.
5ـ دربارة اطلاق كافر و مشرك بر مرتكبان كبائر، تفصيل قائلند. گناهي كه حد براي آن تعيين شده مرتكبان آن فقط به نام همان گناه ناميده ميشوند، مانند زنا، سرقت، قذف كه مرتكبان آن، زاني، سارق وقاذف ناميده ميشوند: نه كافر و مشرك. اگر آن گناه از كبيرههاي باشد كه به خاطر اهميّّت آن، حدي برايش تعيين نشده مانند ترك نماز و فرار از جبهة جنگ، مرتكب چنين گناهاني كافر محسوب ميگردد.
6ـ از ضحاك كه از صفريه است، نقل شده كه او ازدواج زنان مسلمان را با كفار (منظورش ديگر مسلمانهاست) در دار تقيه جايز ميدانسته و در غير دار تقيه جايز نميدانستهاست.
7ـ از زياد بن اصفر نقل شده كه گفته است: زكات در دار تقيه يك مصرف دارد (منظورش آن است كه لازم نيست زكات بر اصناف هشتگانه كه در آية صدقات آمده صرف شود چون در دار تقيه، دست باز نيست بلكه در يك مورد مصرف ميشود).
8ـ باز از او نقل شده كه گفتهاست ما خود را مسلمان ميدانيم و اين كه آيا نزد خدا از دايرة ايمان بيرونيم يا نه، نميدانيم!
9- كفر، دو نوع است: يكي كفر ناشي از كفران نعمت و ديگري كفر ناشي از انكار ربوبيّت.
10ـ تبري دو نوع است: تبري از اهل حدود كه مستحب است و تبري از منكرين خدا كه واجب است (شهرستاني: الملل والنحلل 1/137 و بغدادي: الفرق بين الفرق 90 اشعري: مقالات الاسلاميين/ 101).
بنابر اين نقل شهرستاني، آنها ارتكاب كبيره را موجب شرك و كفر نميدانستهاند، مگر كبايري كه براي آنها حد تعيين نشده مانند ترك نماز. اما بنابر نقل بغدادي در فرق، در بين صفريه دو نظريه ديگر نيز وجود داشتهاست:
الفـ هر گناهكاري مشرك است كه ازارقه نيز بدان معتقد بودند.
بـ گناهكار، كافر محسوب نميشود بلكه به حاكم ارجاع ميشود تا او حد را جاري كند (بغدادي: الفرق بين الفرق/ 91)
فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي ج 5
آية الله جعفر سبحاني
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.